Conclusies

S. Peek, H. Schiffers en NRC hebben in het artikel “De oorlog in Oekraïne door de ogen van deze Nederlandse vredesactivist: ‘Oekraïne is een heel ingewikkeld land’” een interview met J. de Jonge (klager) gepubliceerd. Hoewel de uitnodiging voor het interview summier is opgesteld, is geen sprake van misleiding omtrent de insteek van het interview. Klager had erop bedacht kunnen en moeten zijn dat ook andere onderwerpen aan bod konden komen. Het had op zijn weg gelegen om het gesprek te beëindigen, indien hij niet verder had willen meewerken, maar dat heeft hij niet gedaan. Verder is niet gebleken van een vertekende of onjuiste weergave van de visie van klager. De klacht is daarom ongegrond.

In een aflevering van het televisieprogramma ‘Mr. Frank Visser Doet Uitspraak’, dat is geproduceerd door Vincent TV producties en is uitgezonden door Talpa TV B.V., is verslag gedaan van een geschil tussen klager en zijn buren en de – bij het format van het programma behorende – bindend adviesprocedure. De Raad vindt het aannemelijk dat klager voldoende is geïnformeerd over de aard en inhoud van de uitzending en daaraan weloverwogen heeft meegewerkt. Verder is niet gebleken dat de uitzending zodanige omissies bevat dat daardoor sprake is van niet-waarheidsgetrouwe berichtgeving of dat anderszins journalistiek onzorgvuldig is gehandeld. De klacht is daarom ongegrond.

R. Kuipers en De Stentor hebben in het artikel “Wéér staan buren voor de rechter om kippenbedrijf: ‘Dit is te bizar voor woorden’” verslag gedaan van een bestuursrechtelijke procedure tussen klaagster en de provincie Gelderland met betrekking tot een pluimveehouderij in de omgeving van klaagster. Het bericht bevat naast een verslag van de hoorzitting ook de – niet op die zitting verkondigde – visie van de pluimveehouder en is daarom niet louter van feitelijke aard. Omdat klaagster in het artikel is gediskwalificeerd, had wederhoor toegepast moeten worden en dit is ten onrechte nagelaten. Bovendien is haar privacy onnodig aangetast. Daarbij heeft de Raad in aanmerking genomen dat het een gevoelig onderwerp in de regio betreft. Het online artikel is na een dag geanonimiseerd, waarbij ook een aanstootgevende reactie is verwijderd. Vanwege het ontbrekende wederhoor was deze klachtafhandeling in dit geval ontoereikend. De klacht is dan ook gegrond. De Raad doet de aanbeveling aan De Stentor om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

N. Schapendonk en BN DeStem (gezamenlijk: BN DeStem) hebben in de artikelen “Verzet tegen parkeerregime Breda: ‘Als ik dit had geweten, dan had ik dit huis niet gekocht’” (online) en “Verzet tegen de parkeerregels” (print) bericht over een bestuursrechtelijke procedure waarbij klager is betrokken. Door het vermelden van een combinatie van persoonsgegevens van klager heeft BN DeStem diens belangen nodeloos geschaad. De klacht is op dat punt gegrond. Voor zover de klacht betrekking heeft op feitelijke onjuistheden en de klachtafhandeling is deze ongegrond. Overigens onthoudt de Raad zich van een oordeel over de wijze waarop BN DeStem klager heeft geïnformeerd over de aard en inhoud van de publicatie en toestemming heeft gekregen tot het vermelden van zijn naam. De Raad doet de aanbeveling aan BN DeStem om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

P. Beeker en L1 zijn op een journalistiek toelaatbare wijze omgegaan met beeldmateriaal dat zij van Onderzoeksgroep Ongehoord (klager) hebben ontvangen. Zij mochten het materiaal, waarop volgens klager misstanden in een pluimveebedrijf te zien zouden zijn, verifiëren bij een dierenarts. Verder stond het L1 vrij om te bepalen of zij aandacht zou besteden aan het beeldmateriaal van klager en het kijkerspubliek daarover te informeren. De klacht is daarom ongegrond.

F. Hendrickx en de Volkskrant hebben in het online artikel “Rob de Wijk en de geheime operatie tegen Bin Laden: ‘Waarom zouden ze er een professor uit Nederland bij betrekken?’” en de papieren versie “Inside informatie” bericht over hun onderzoek naar de beweringen van prof. dr. R. de Wijk (klager) met betrekking tot zijn kennis over onder andere de verblijfplaats van Bin Laden. Er bestond voldoende aanleiding om over klager te berichten zoals is gedaan. Hendrickx heeft binnen de mogelijkheden die hij had, de vereiste inspanningen verricht om de feiten te kunnen verifiëren. Niet is gebleken dat hij daarbij niet-integer heeft gehandeld. In het artikel zijn de gebruikte bronnen op adequate wijze weergegeven en er is een duidelijk onderscheid gemaakt tussen feiten, beweringen en meningen. Dat klager om hem moverende redenen Hendrickx geen inzage heeft gegeven in zijn aantekeningen, kan de Volkskrant niet worden toegerekend. De reactie die klager heeft gegeven, is deugdelijk in het artikel verwerkt. De lezer kan derhalve de informatie op waarde schatten. De conclusie van de Volkskrant dat het verhaal van klager ‘vol ongerijmdheden’ zit, wordt voldoende ondersteund door de informatie in het artikel. Bovendien zal klager zich een ruimere mate van kritische en polemische benadering moeten laten welgevallen. De klacht is daarom ongegrond.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om de conclusie RvdJ 2025/7 over een klacht van G.J. Mulder tegen de Volkskrant te herzien. Dat verzoeker zich niet kan vinden in de overwegingen en het oordeel van de Raad, is onvoldoende om een verzoek tot herziening te honoreren. Verzoeker heeft niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste constateringen heeft genomen. Verder is niet gebleken dat de conclusie tot stand is gekomen in strijd met de in het Reglement vastgestelde procedures. Er is bovendien geen sprake van elementen van het journalistieke proces waarover de Raad zich niet eerder heeft uitgelaten, op grond waarvan een herbeoordeling zou zijn geboden. Ten slotte is niet gebleken dat de conclusie van de Raad afwijkt van vergelijkbare, relevante conclusies.

E. van Hest en het Brabants Dagblad (hierna gezamenlijk Brabants Dagblad) hebben het artikel “Mannen en vrouwen apart? Dan komt burgemeester Theo Weterings niet meer langs bij de iftar” gepubliceerd. Daarin is aandacht besteed aan de nieuwe regel van het Tilburgse college van burgemeester en wethouders dat het niet meer aanwezig zal zijn bij activiteiten van religieuze organisaties waarbij vrouwen gescheiden zijn van de mannen en in aparte ruimtes zitten. Bij het artikel is een foto geplaatst van klaagster (een islamitische basisschool) die bij een eerdere gelegenheid is gemaakt en waarop is te zien dat vrouwen tijdens een bijeenkomst van klaagster achter kinderen zitten. Door het plaatsen van de foto bij het stuk en de naamsvermelding van de school van klaagster in een zekere negatieve context, heeft het Brabants Dagblad niet de gepaste zorgvuldigheid in acht genomen om de indruk te vermijden dat de school van klaagster tot de in het stuk bedoelde religieuze instellingen behoort. Het Brabants Dagblad heeft daardoor onzorgvuldig gehandeld. Het Brabants Dagblad heeft de klacht wel adequaat afgehandeld door de foto te verwijderen. Daarom is de klacht deels gegrond en deels ongegrond. De Raad doet de aanbeveling aan het Brabants Dagblad om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om de conclusie RvdJ 2025/3 over een klacht van drs. V.S.J.M. Salman en drs. P.L.M. Brandjes tegen D. Waterval en Trouw te herzien. Dat verzoekers zich niet kunnen vinden in de overwegingen en het oordeel van de Raad, is onvoldoende om een verzoek tot herziening te honoreren. Niet is gebleken dat de conclusie van de Raad tot stand is gekomen in strijd met de in het Reglement vastgestelde procedures. Verder hebben verzoekers niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste constateringen heeft genomen. Er is bovendien geen sprake van elementen van het journalistieke proces waarover de Raad zich niet eerder heeft uitgelaten, op grond waarvan een herbeoordeling zou zijn geboden. Ten slotte is niet gebleken dat de conclusie van de Raad afwijkt van vergelijkbare, relevante conclusies.

M. Hooft van Huysduynen, J. Juffermans en Trouw hebben in het artikel “Miljardairs gebruiken jagers-verzamelaars om CO2-uitstoot te compenseren. ‘Nieuwe vorm van kolonialisme’” bericht over mogelijke misstanden bij het koolstofkredietproject van Carbon Tanzania Ltd. (klaagster). Daarbij is eenzijdig en vertekenend bericht over (het project van) klaagster, mede doordat beschuldigingen zonder voldoende grondslag en zonder deugdelijk wederhoor zijn gepubliceerd. Van relevante, zwaarwegende feitelijke onjuistheden is echter niet gebleken. De klacht is daarom deels gegrond en deels ongegrond. De Raad doet de aanbeveling aan Trouw om deze conclusie integraal of in samenvatting te publiceren.